Πώς καθορίζεται η συναλλαγματική ισοτιμία

Σε όλο τον κόσμο, τα νομίσματα διαπραγματεύονται για διάφορους λόγους και με διαφορετικά μέσα. Υπάρχουν πολλά σημαντικά νομίσματα που διαπραγματεύονται συνήθως σε όλο τον κόσμο, όπως το δολάριο ΗΠΑ, το ευρώ, το γιεν Ιαπωνίας και η βρετανική λίρα. Το δολάριο ΗΠΑ είναι γνωστό για την κυριαρχία του έναντι άλλων νομισμάτων μαζί, αντιπροσωπεύοντας πάνω από το 87% των παγκόσμιων συναλλαγών.

Η συναλλαγματική ισοτιμία είναι η ισοτιμία με την οποία μια μονάδα ενός συγκεκριμένου νομίσματος μπορεί να διαπραγματευτεί με ένα άλλο νόμισμα. Συνήθως αναφέρονται ως συναλλαγματικές ισοτιμίες της αγοράς, καθορίζονται στις παγκόσμιες χρηματοπιστωτικές αγορές όπου διαπραγματεύονται από επενδυτικές τράπεζες, αμοιβαία κεφάλαια κινδύνου και άλλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Οι αλλαγές στα επιτόκια της αγοράς μπορούν να συμβούν σε λεπτά, ωριαία ή καθημερινά με μικρές ή μεγάλες σταδιακές μετατοπίσεις. Το επιτόκιο για μια συγκεκριμένη δικαιοδοσία σε αντίθεση με μια άλλη εξαρτάται συνήθως από διάφορους παράγοντες όπως οι τρέχουσες οικονομικές δραστηριότητες, οι αλλαγές στα επιτόκια της αγοράς, το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν και το ποσοστό απασχόλησης.

Στην αγορά συναλλάγματος, οι συναλλαγματικές ισοτιμίες αναφέρονται χρησιμοποιώντας το ακρωνύμιο του νομίσματος μιας χώρας. Το ακρωνύμιο USD, για παράδειγμα, χρησιμοποιείται για να αντιπροσωπεύει το δολάριο ΗΠΑ, ενώ το EUR χρησιμοποιείται για να αντιπροσωπεύει το ευρώ και το GBP, για να αντιπροσωπεύει τη βρετανική λίρα. Μια συναλλαγματική ισοτιμία που αντιπροσωπεύει τη λίρα έναντι του δολαρίου θα αναφέρεται ως GBP/USD, όπως και το δολάριο έναντι του γιεν Ιαπωνίας, θα αναφέρεται ως USD/JPY.

Εξέλιξη του συστήματος συναλλαγματικών ισοτιμιών

Οι συναλλαγματικές ισοτιμίες μπορεί να είναι είτε ελεύθερες κυμαινόμενες είτε σταθερές. Μια σταθερή συναλλαγματική ισοτιμία είναι συνδεδεμένη με την αξία ενός άλλου νομίσματος, αν και εξακολουθούν να κυμαίνονται, αλλά κυμαίνονται παράλληλα με το νόμισμα στο οποίο είναι συνδεδεμένα.

Πριν από το 1930, οι διεθνείς συναλλαγματικές ισοτιμίες καθορίζονταν και καθορίζονταν από τον κανόνα του χρυσού προτού γίνει ευρέως αποδεκτό ένα παρόμοιο σύστημα που ονομάζεται πρότυπο ανταλλαγής χρυσού. Με αυτό το σύστημα, οι χώρες μπόρεσαν να στηρίξουν το νόμισμά τους με νομίσματα με χρυσό, κυρίως δολάρια ΗΠΑ και βρετανικές λίρες. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) ήταν υπεύθυνο για τη σταθεροποίηση των σταθερών συναλλαγματικών ισοτιμιών μέχρι τη δεκαετία του 1970, όταν οι ΗΠΑ αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν οποιοδήποτε πρότυπο ελεγχόμενο από χρυσό λόγω της φθίνουσας ποσότητας πόρων χρυσού. Ως αποτέλεσμα, το διεθνές νομισματικό σύστημα άρχισε να βασίζεται στο δολάριο ως αποθεματικό νόμισμα λόγω του γεγονότος ότι το δολάριο ΗΠΑ ήταν σε θέση να επιτύχει ισχυρό διεθνές εμπόριο μέσω της ανάπτυξης ενός ολοκληρωμένου συστήματος που διαχειριζόταν την αστάθεια του διεθνούς εμπορίου με μεγάλες χώρες συνδεδεμένες με το δολάριο ΗΠΑ. Από την άλλη πλευρά, ορισμένες άλλες χώρες αφήνουν τα νομίσματά τους να επιπλέουν ελεύθερα. Υπάρχουν διάφοροι οικονομικοί παράγοντες που επηρεάζουν τις ελεύθερες κυμαινόμενες συναλλαγματικές ισοτιμίες, προκαλώντας άνοδο και πτώση.

Οι συναλλαγματικές ισοτιμίες έχουν επίσης αυτό που είναι γνωστό ως άμεση ισοτιμία ή αγοραία αξία, η οποία αντιπροσωπεύει την τρέχουσα τιμή αγοράς ενός ζεύγους νομισμάτων. Μπορεί επίσης να έχουν προθεσμιακή αξία, η οποία βασίζεται στην άνοδο ή την πτώση ενός νομίσματος έναντι της άμεσης τιμής του. Αυτό εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις αναμενόμενες αλλαγές στα επιτόκια. Οι διεθνείς συναλλαγματικές ισοτιμίες επί του παρόντος διέπονται από ένα διαχειριζόμενο σύστημα κυμαινόμενης συναλλαγματικής ισοτιμίας που επηρεάζει τις οικονομικές δραστηριότητες της κυβέρνησης ή της κεντρικής τράπεζας μιας χώρας.

Χρήσεις συναλλαγματικών ισοτιμιών

Η κατανόηση της συναλλαγματικής ισοτιμίας μεταξύ των νομισμάτων είναι ζωτικής σημασίας για τους επενδυτές να αναλύσουν τα περιουσιακά στοιχεία που διαπραγματεύονται σε ξένα νομίσματα. Για παράδειγμα, η κατανόηση της συναλλαγματικής ισοτιμίας δολαρίου προς ευρώ είναι ζωτικής σημασίας για έναν επενδυτή των ΗΠΑ όταν εξετάζει το ενδεχόμενο επενδύσεων σε μια ευρωπαϊκή χώρα. Επομένως, εάν η αξία του δολαρίου ΗΠΑ μειωθεί, η αξία των ξένων επενδύσεων μπορεί κατά συνέπεια να αυξηθεί, ακόμη κι έτσι, μια αύξηση της αξίας του δολαρίου ΗΠΑ μπορεί να έχει αρνητικές επιπτώσεις στις ξένες επενδύσεις.

Το ίδιο ισχύει και για τους διεθνείς ταξιδιώτες που πρέπει να ανταλλάξουν το εγχώριο νόμισμα με το νόμισμα του προορισμού. Το χρηματικό ποσό που θα λάβει ένας ταξιδιώτης για ένα δεδομένο ποσό του νομίσματος της χώρας του βασίζεται στην ισοτιμία πώλησης, μια ισοτιμία με την οποία ένα ξένο νόμισμα πωλείται για ένα τοπικό νόμισμα ενώ μια ισοτιμία αγοράς είναι η ισοτιμία με την οποία αγοράζεται ένα ξένο νόμισμα με τοπικό νόμισμα.

Ας υποθέσουμε ότι ένας ταξιδιώτης από τις Ηνωμένες Πολιτείες στη Γαλλία θέλει ευρώ αξίας 300 USD κατά την άφιξή του στη Γαλλία. Λαμβάνοντας υπόψη μια συναλλαγματική ισοτιμία πιθανώς στο 2.00, όπου Δολάρια / ισοτιμία = Ευρώ. Σε αυτήν την περίπτωση, τα 300 $ θα καθαρίσουν 150.00 € σε αντάλλαγμα.

Στο τέλος του ταξιδιού, υποθέστε ότι απομένουν 50€. Εάν η συναλλαγματική ισοτιμία έχει πέσει στο 1.5, το ποσό σε δολάρια που απομένει θα είναι 75.00 $. (50 € x 1.5 = 75.00 $)

Παράγοντες που επηρεάζουν τις συναλλαγματικές ισοτιμίες

Η αγορά συναλλάγματος είναι πολύ πιο περίπλοκη από τις αγορές μετοχών ή ομολόγων. Η πρόβλεψη της συναλλαγματικής ισοτιμίας συνεπάγεται την πρόβλεψη της απόδοσης μιας ολόκληρης οικονομίας. Κατά τον καθορισμό των συναλλαγματικών ισοτιμιών, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι οι συναλλαγματικές ισοτιμίες είναι σχετικές και όχι απόλυτες και υπάρχουν πολλοί παράγοντες που πρέπει να ληφθούν υπόψη. Παρακάτω είναι μερικοί από τους παράγοντες που επηρεάζουν περισσότερο τις συναλλαγματικές ισοτιμίες.

Προσδοκίες τιμών για το μέλλον

Η πιο πρόσφατη τιμή σε οποιαδήποτε χρηματοπιστωτική αγορά δεν αντανακλά τις τρέχουσες συνθήκες της αγοράς, αλλά τις προηγούμενες συνθήκες της αγοράς. Ως εκ τούτου, ο πιο σημαντικός παράγοντας που καθορίζει τη συναλλαγματική ισοτιμία μεταξύ δύο χωρών είναι οι προσδοκίες για το μέλλον. Ο όρος «προσδοκίες για το μέλλον» ακούγεται αόριστος και γενικός. Λοιπόν, τίθεται το επόμενο ερώτημα, «τις προσδοκίες;» Σε επόμενες ενότητες, θα εξηγήσουμε τις διάφορες προσδοκίες που πρέπει να προσέξουμε ότι επηρεάζουν τις συναλλαγματικές ισοτιμίες.

Νομισματικές πολιτικές που επηρεάζουν τις συναλλαγματικές ισοτιμίες

Η διαφορά στις νομισματικές πολιτικές μεταξύ δύο δικαιοδοσιών συμβάλλει στις διακυμάνσεις των συναλλαγματικών τους ισοτιμιών. Υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη κατά τη σύγκριση των νομισματικών πολιτικών οποιωνδήποτε δύο δικαιοδοσιών.

1. Πληθωρισμός: Οι συναλλαγματικές ισοτιμίες είναι βασικά οι αναλογίες των μονάδων ενός νομίσματος έναντι των μονάδων ενός άλλου νομίσματος. Ας υποθέσουμε ότι ένα νόμισμα αντιμετωπίζει πληθωρισμό σε ποσοστό 7% και ένα άλλο με ρυθμό 2.5%, οποιεσδήποτε προσαρμογές σε κάθε ποσοστό πληθωρισμού θα έχουν αντίκτυπο στη συναλλαγματική ισοτιμία. Οι ρυθμοί πληθωρισμού έχουν σημαντική επίδραση στις συναλλαγματικές ισοτιμίες, αλλά δεν αντιπροσωπεύουν πάντα την όλη κατάσταση. Οι συμμετέχοντες στην αγορά μπορούν επίσης να χρησιμοποιήσουν τις δικές τους εκτιμήσεις για τον πληθωρισμό για να καταλήξουν σε μια αποτίμηση για μια συναλλαγματική ισοτιμία.
2. Επιτόκια: Όταν οι επενδυτές επενδύουν σε μια συγκεκριμένη οικονομία, κερδίζουν απόδοση με βάση το επιτόκιο του νομίσματος στο οποίο επενδύουν. Επομένως, εάν ένας επενδυτής κατέχει ένα νόμισμα με απόδοση 6% αντί για ένα νόμισμα με απόδοση 3%, η επένδυσή του θα είναι πιο κερδοφόρα διότι η απόδοση των τόκων θα συνυπολογιστεί και στις συναλλαγματικές ισοτιμίες της αγοράς. Επομένως, οποιαδήποτε προσαρμογή στα επιτόκια θα έχει σημαντικό αντίκτυπο στην αξία ενός νομίσματος. Χρειάζεται μόνο μια μικρή προσαρμογή των επιτοκίων από μια κεντρική τράπεζα για να πυροδοτήσει τεράστιες αντιδράσεις στην αγορά.

Δημοσιονομικές πολιτικές που επηρεάζουν τις συναλλαγματικές ισοτιμίες

Ενώ η διαχείριση των νομισματικών πολιτικών γίνεται από την κεντρική τράπεζα μιας χώρας, οι δημοσιονομικές πολιτικές ρυθμίζονται από την κυβέρνηση. Οι δημοσιονομικές πολιτικές είναι σημαντικές γιατί προβλέπουν μελλοντικές αλλαγές στη νομισματική πολιτική.

1. Έλλειμμα δημοσίων κονδυλίων: Η κυβέρνηση μιας χώρας με υψηλό δημόσιο χρέος υπόκειται σε μεγάλα ποσά τόκων. Το κόστος του χρέους και των τόκων μπορεί να πληρωθεί από τους φόρους του, δηλαδή από την υπάρχουσα προσφορά χρήματος. Διαφορετικά, η χώρα θα έχει χρήματα από το χρέος της τυπώνοντας περισσότερα χρήματα.

Ένα τεράστιο δημόσιο χρέος έχει αρνητικό αντίκτυπο που θα αποτυπωθεί στο εγγύς μέλλον, δηλαδή έχει ήδη τιμολογηθεί στην αγορά συναλλάγματος. Σημειώστε ότι τα δημόσια χρέη των χωρών μπορούν να συγκριθούν σχετικά το ένα με το άλλο, αλλά τα απόλυτα ποσά μπορεί να είναι λιγότερο σημαντικά.

2. Ελλειμα προϋπολογισμού: Ως πρόδρομος του δημόσιου χρέους, αυτός ο παράγοντας έχει σημαντικό αντίκτυπο στη συναλλαγματική ισοτιμία ενός νομίσματος, επειδή οι κυβερνήσεις ξοδεύουν περισσότερα χρήματα από ό,τι έχουν και ως αποτέλεσμα, καταλήγουν σε δημοσιονομικό έλλειμμα που πρέπει να χρηματοδοτηθεί από το χρέος.

3. Πολιτική σταθερότητα: Η πολιτική σταθερότητα μιας χώρας είναι επίσης πρωταρχικής σημασίας για την αξία του νομίσματός της. Το σύγχρονο νομισματικό σύστημα που είναι ένα σύστημα χρημάτων της Fiat είναι γνωστό ότι δεν είναι παρά μια υπόσχεση μιας κυβέρνησης. Ως εκ τούτου, σε περιόδους πολιτικών αναταραχών, υπάρχει ο κίνδυνος να ακυρωθεί η υπόσχεση της σημερινής κυβέρνησης εάν αναλάβει νέα κυβέρνηση. Παραδόξως, μια μελλοντική κυβέρνηση μπορεί να αποφασίσει να εκδώσει το δικό της νόμισμα ως τρόπο να εδραιώσει την εξουσία της. Για το λόγο αυτό, όποτε μια χώρα πλήττεται από γεωπολιτικές αναταραχές, συνήθως υπάρχει μια ξαφνική πτώση της νομισματικής της αξίας σε σύγκριση με άλλα νομίσματα.

4. Αίσθημα αγοράς και κερδοσκοπικές δραστηριότητες: Τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό, η αγορά συναλλάγματος είναι άκρως κερδοσκοπική συνήθως λόγω της ευκαιρίας μόχλευσης συναλλαγών με τεράστια ποσά χρέους που επιτρέπουν στους εμπόρους να επανεπενδύσουν τα έσοδα πίσω στις αγορές. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα συναισθήματα έχουν μεγαλύτερη επιρροή στην αγορά συναλλάγματος από ό,τι έχουν σε οποιαδήποτε άλλη κατηγορία περιουσιακών στοιχείων λόγω της ευκολίας μόχλευσης. Όπως και σε άλλες αγορές, η αγορά συναλλάγματος υπόκειται επίσης σε άγρια ​​κερδοσκοπία που μπορεί να στρεβλώσει τις βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες επενδυτικές ευκαιρίες ταυτόχρονα

Συμπέρασμα

Κατά τον καθορισμό των συναλλαγματικών ισοτιμιών, το χρηματιστήριο χρυσού και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) πρόσθεσαν σταθερότητα στην παγκόσμια αγορά, ενώ είχαν επίσης τις δικές τους προκλήσεις. Προσδένοντας ένα νόμισμα σε ένα πεπερασμένο υλικό, η αγορά γίνεται άκαμπτη με την πιθανότητα η χώρα να απομονωθεί οικονομικά από τον υπόλοιπο κόσμο. Ωστόσο, με μια διαχειριζόμενη κυμαινόμενη συναλλαγματική ισοτιμία, οι χώρες ενθαρρύνονται να συναλλάσσονται.